Öküz öldü, Ortaklık bozuldu.

Ölen öküz kimindi?

Senin mi, benim mi?

Neden iki ayrı öküzümüz var, bir tane değil miydi bu öküz? Ne ara iki tane oldu? Herkesin öküzü kendineyse sorun neydi? Onlar mı anlaşamadı, biz mi?

Biri önce diğeri sonra mı öldü yoksa ikisi de aynı anda ölmüş olabilir mi?

Ne önemi mi var? Bir önemi yok tabii…

Ölen ölmüş, öküzmüş ölen(ler). Giden gidecekmiş, gidecekmiş giden(ler).

Bu koku! Ne zamandır ölü bu hayvan(lar) ? Nerede ölü(sü)leri?

Tek bir öküz vardı, diyorsun; öyle miydi? Elbette öyle olmalıydı yoksa ortaklık niye bozulsundu? Biri ölse diğeri yeterdi ikimize.

Bu öküz, öküzlük etti bize, söyleyeyim; ikili oynadı kerata! Ne zaman fark ettin bu durumu?

Açıkça soracağım, öküzü sen mi zehirledin? Çünkü ben öküze dokunmadım hiç. Özgürce otlaması için onu serbest bırakmıştım. Mutlu görünüyordu sanki… Sen ipini çekiştirip ağaca bağladığında ağladığını görmüştüm. Evet, belki de gözüne kaçan sinektendi, bilmiyorum. Öyle diyorsan… Onu rahat ettirmeliydik. İkimiz de sorumluyduk ondan. O bizim öküzümüzdü.

Neden onu benim sevdiğim kadar sevmedin?

Sevdin, öyle mi? Başlarda sen de sevdin sanırım ya sonra?

Neden bıraktın öküzümüzü sevmeyi?

İğdiş edildiği günü hatırlıyor musun? Bir yaşını doldurmamıştı henüz. Ne olduğunu ne olacağını anlamaz gözlerle bakıyordu yüzümüze, koca bebek! Ne kadar hırçın ne kadar dikbaşlıydı ama o an, duruluvermişti. Ona fazla mı yük bindirdik, ne dersin? Bazen gereksiz olanları da yükledik üzerine ve o, iki öküzün çekmesi gereken kağnımızı, gittikçe güçlenen kemikleri, genişleyen göğsü, büyüdükçe büyüyen muhteşem boynuzlarıyla ağırlığına ters düşen bir zarafet eşliğinde tek başına çekti; çekti de çekti.

Daha vakti vardı, neden öldü ki?

Tekrar soracağım, cevap vermedin bana: Öküzü zehirledin mi? Sen mi öldürdün onu? Beni öldüremeyeceğin için onu mu öldürdün? Benden kurtulmanın tek yolu, bu muydu? Oysa yaşayabilirdi daha… Aramıza nifak sokan o değildi. O bizim en değerlimizdi.

Şimdi ne var elimizde? Ölü bir öküz! Yerini bile bilmiyorum. Nereye gömdün öküzümü?

Bu kokunun ağırlığı burnumun direğini sızlatıyor. Gömmedin bile değil mi? Nerede pekiyi? Bana yerini söyle, son bir kez başını okşamak istiyorum. Ellerimle, yüreğimle büyüttüm ben onu. Çok emek verdim. Gece gündüz demeden, açlık tokluk düşünmeden, uykularımdan çala çala büyüttüm, sevgimle…

A, afedersin, birlikte yaptık tabii… Öyleyse onu usulünce yolcu etmeliyiz. Birlikte yapmalıyız bunu da… Yerini söyle, sen mi öldürdün öküzümüzü?

Kendi kendine öldü, demek? Öylece, sebepsizce… Hasta gibiydi bir süredir ama ölecek kadar değil. Sevgi iyileştirirdi oysa onu. Eğer kalsaydı içimizde bir gram sevgi, bizi de iyileştirirdi, değil mi? İyi günü, kötü günü kalmadı artık bu işin!

Haydi, bulalım ve gömelim.

Öküz öldü ortaklık bozuldu madem, biz de durmayalım buralarda. Sen yoluna, ben yoluma…

Olan olmuş, ölen ölmüş.

Öküzmüş ölen…

Öküz müymüş mü gerçekten?

Ölen(ler)

Ö(y)le

Öl

Ö(ğk)

…