En çok neye tutunursan sınavın o olur!

Hayat, insanı türlü şekillerde sınar. Bazen cebimizdeki para eksilir, bazen yanımızdaki insanlar…

Kimi zaman sağlık gider, kimi zaman huzur. Ve biz her defasında bir yolunu bulup devam ederiz. Ama her sınavın içinde bir ders gizlidir, bazen hemen anlarız, bazen yıllar sonra.

Bir gün bir bilgeye sormuşlar:

“Hayatta en büyük sınav nedir?”

Bilge gülümsemiş:

“Kaybettiğin şeyin değerine göre değişir. Paranı kaybedersen üzülürsün, sağlığını kaybedersen çaresiz hissedersin, ama bir gün inancını ve umudunu kaybedersen işte o zaman gerçekten kaybolursun.”

Sınavlarımızın her biri çekilmeyecek kadar zor hale gelir.

Ve en büyük sınavımız sevdiklerimiz olur. Bir dostun ihaneti, bir sevgilinin gidişi ya da bir ailenin sevgisizliği… İnsan en çok güvendiğinden, en çok sevdiklerinden yara alır.

Ama belki de bu, hayatın bize en önemli dersi vermesinin bir yoludur.

Mevlana der ki:

“Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme, ya onu kaybedersin ya da kendini mahvedersin.”

Hayatımıza giren herkes bir amaçla gelir; kimi ders vermeye, kimi kalmaya. Ve şunu bilmek gerekir:

En büyük iyilik, gitmesi gerekenleri zorla tutmamayı öğrenmektir.

Gidecek olan gider, kalması gereken kalır. Zor olan, gönül kırıklıklarını kabullenip yolumuza devam etmektir.

Para, hayatımızdaki en büyük sınavlardan biridir. Kimimiz bolluk içinde sınanır, kibirle. Kimimiz yokluk içinde sınanır, sabırla. Paranın varlığı kadar, yokluğu da karakteri sınar.

Nice insanlar servet içinde yalnızlığa mahkûm olmuştur, nice yoksullar gönül zenginliğiyle dünyaya meydan okumuştur. Para, doğru ellerde iyiliğe dönüşen bir araçken, yanlış ellerde insanı felakete sürükleyen bir silahtır. Asıl mesele, paranın bizi yönetmesine izin vermemektir.

Hastalıkla Sınanmak en zorudur.

Sağlık, elimizdeyken değerini en az bildiğimiz şeylerden biridir. Ama bir gün kaybedince anlarız ki, dünya üzerindeki hiçbir servet, kaybedilen sağlığı geri getiremez.

Bir gün bir hasta, doktoruna sormuş:

“İyileşmem için en önemli ilaç nedir?”

Doktor cevap vermiş:

“İçindeki yaşama sevgisi ve umut.”

Hastalık, insana sabrı öğretir. Sahip olduğumuz şeylerin kıymetini bilmeyi, en küçük anların bile ne kadar değerli olduğunu… Bazen hastalık, bizi yeniden hayata bağlayan bir uyarıdır.

Ve;

İnsan en çok yalnızlıkla sınanır. Yanımızda birileri varken güçlü hissederiz, ama yalnız kaldığımızda kendimizi gerçekten tanırız.

John Steinbeck der ki:

“Tüm büyük ve değerli şeyler, yalnızlık içinde inşa edilir.”

Çünkü insan yalnızken büyür, yalnızken kendini tanır.

İnsanın kendiyle dost olması, hayattaki en büyük kazanımlardan biridir. Ama unutulmamalıdır ki, insanın ruhu da güneş görmeyen bir çiçek gibi fazla yalnızlığa dayanamaz. Önemli olan, dengeyi bulmaktır.

Ne ile sınanıyorsak sınanalım, sonunda tek bir gerçek kalır: Her sınav, içinde bir öğreti taşır. Kimi bize sabrı, kimi güvenmeyi… Kimi affetmeyi, kimi vazgeçmeyi…

Unutmayalım ki, her sınavın sonunda bir ödül saklıdır. Ama ödül her zaman istediğimiz şey olmayabilir; bazen daha büyük bir farkındalık, bazen daha güçlü bir karakter… Ve bazen de sadece, “Bunu da atlattım” diyebilmenin huzuru…

Çünkü en güzel zafer, insanın kendi sınavlarını aşmasıdır.