Hocam, diyen o dillerini senin…

Ne güzel çocuklarım var benim.

Merhaba evlat, sana da kucak dolusu sevgiler…

Hayalim, sadece “İyi bir aktris olmak,” üzerine kuruluydu. Gerçekleşmesi için her neyle karşılaşırsam karşılaşayım, vazgeçmemek, kendime olan inancımı diri tutmak, disiplinli olmak, etik değerlerimi korumak ve çok çalışmak prensibim oldu. Sana da her daim bunları aşılamaya çalıştım. İyi bir örnek olabilmek için çizgimi korudum. Sadece sanatsal alanda değil, özel hayatımda da… Benim sana inandığım gibi senin de bana inanmanın ve güvenmenin en temel yolu buydu.

Çalışırken ki ciddiyetim ve koyduğum mesafe, seni zaman zaman korkuttu; biliyorum. Umarım, incitmemiştir ki sende gördüğüm cevherin saf halini ortaya çıkartmam içindi her şey…

Doğal ortamda edindiğin kalıplarından arınmalıydın. Öncelikle seni yıkayıp temizlemem gerekliydi üzerindeki çamurdan. Kararlı yükseltgenme durumundan indirgenmeliydi içindeki cevher. Kimi zaman sert darbelerle kimi zaman yumuşak vuruşlarla kırmalıydım seni. Direnç gösteren yerlerine fazladan güç harcayarak ama dikkatlice vurmalıydım kırıcıları. Sen kırıldın, parçalarına ayrıldın. Bu benim için de zordu. Gözlerin dolu dolu baktığında, kendi iç yıkanmanı gerçekleştirdin. Cevher toz haline geldiğinde onu öğüttüm. Aradaki bize gerekli taneleri büyüttük birlikte… Evet, elbette birlikte yaptık. Sen bana izin verdin, bana ve kendine… Bu cesaretle tanelerin üzerindeki tozu sildim. Fazla da incelmemeliydin. Sonra fırınladım, kavurdum ve sen kavruldun. O saf hale ulaşabilmen için istenmeyen tüm bileşenleri uzaklaştırdık böylece… Oluşan boşlukları özünle doldurmayı yalnız sen başarabilirdin.

Evet, evlat! Başardın ve sen, parıl parıl parladın.

Şimdi bakıyorum da bu mesleğe devam etsen de etmesen de içindeki cevher hâlâ parlıyor yaptığın her şeyde. Çünkü sanat seni aydınlattı. Düşünüyorsun, gelişiyorsun ve benim kadar olmasa da epey bir ciddi görünüyorsun. Artık daha da iyi biliyorsun ki senin ciddiye almadığını herkes hafife alır. Ama sana itiraf etmeliyim: Sanatı ne kadar ciddiye alırsak alalım, onu yeterince anlamayanlar tarafından hafife alınmaya devam edilecektir. Bu bir gerçek!

Umudunu asla kaybetme! Hayal kurmaya devam et ve demlemeye bırak ki onlar gerçekleşsin. En önemlisi; kendine daima inan! Kendine inanmanın püf noktası kendine güvenden geçer; kendine güvenmek içinse araştırmaya, çok çalışmaya ve açıklarını kapamaya odaklan! Böyle hırs tuzağına düşmekten korunursun. Bunun bir yolu da kendinle yarışmaktır. Lütfen, ahlaklı bir yaşam sürmeye de gayret et! Her daim aklını kullan ama kalbinin sesini dinle!

Vefalısın ve sen benim en büyük gurur kaynağımsın.

“Sevtap Hocam Saygılar,” diyorsun ya içim coşuyor.

Asıl seni çok seven Sevtap Hocandan saygılar…

Bunu çoktan hak ettin.