Korkmuştum,

Gönlüm gün ışığına çıkınca.

Zere kimse göremez beni

Anlaşılmazım,

Kördüğüm misali

Çözülmezim sanıyordum.

Ama bir çift göz hem de ilk bakışta

Çözüverince düğümü,

Çok korktum.

Bildiklerim yalan olmuştu çünkü

Bilmediğim yerden gelmişti hayat.

 

Tam dur yolcu yaralıyım diyecektim ki,

Durdu birden.

Öyle derin baktı ki bana

Kaçırdım gözlerimi derinlerinden.

Bakma bana öyle dedim.

Neden dedi?

Korkuyorum yüksekliğinden dedim.

Korkma tut elimi dedi.

Sadece işaret parmağımı uzattım,

Emin olmak için.

Ya tutmazsa

Ya bırakırsa elimi diye.

Vazgeçecektim ki

Birden tuttu elimi can havliyle.

Gitme dedi,

Kal.

Çok aradım seni.

Birazdan güneş de batacak.

Çay koydum bak

Sobanın üzerine.

Üşümüşsün hem

Muhabbet de ederiz dedi.

Çok istiyordum ama çekiniyordum da

Rehavet çöker de alışırım diye

Sıcaklığına.

 

İnadına derin derin baktı bana.

Söz dinlemez bir tarafı vardı benim gibi.

Bilmişti bilinmezliklerimi

Şaşıp kalmıştım.

Nasıl olur?

Nasıl görürdü yüreğimi?

Tek kelam etmeden

Nasıl tanımıştı suskunluğumu?

Sus dedim sus

Susmuş halde böyleysek

Konuşunca neler olur kimbilir?