Bugün ne yapmak istersin bebeğim?

Zaman ne çabuk geçti değil mi?

 

Yediğin ilk şaplak bebek poponaydı; minik, çıplak…

Attığın ilk çığlık bu yüzdendi; ağladın ciyak ciyak.

 

Sonraki tokatlar hep kalbine atıldı. Bazen sesin çıkmadı.

Öğrenmiştin acını saklamayı.

 

Dünya sevgisizse elden ne gelir?

Seni bilen bilir de ne bilir?

 

Bilmeyen hiç bilmez.

Belki bilmek istemez ya da işine gelmez.

 

Seni tanırmış gibi konuşur,

Çoğu arkandandır ve yalandır; azı doğrudur.

 

Ne çok çabaladın bebeğim!

Anlamak için… Anlaşılmak için…

Yarım asırlık ömründe hep sordun; Neden? Niçin?

 

Eline ne geçti bebeğim?

Gerçekliğin örtüldü her daim

Takdire şayandı azmin

Tüm gücümü senden aldım

Seninle yürüdüm, birikti anılarım

 

Büyüdük birlikte güle ağlaya

Şaşırdık kaldık şu belirsiz hayata

İnsanlara, yangınlara, savaşlara

 

Bak ne diyeceğim: “Erkenden kalkalım doğduğumuz gün

Yaşamak için bir şans daha verildi bize bugün

Yine savaştık baş başa ve uzak şimdilik ölüm”

 

Ne zaman ne olacağı belli olmasa da

En sevdiklerin canını yaksa da

Gülümseyelim, eğlenelim doyasıya

 

İyi ki doğdun canım ben

Buna senin kadar sevinen bir de ailen

Gerisi gelen giden, seven sevmeyen

 

Biliyor musun? Ben bile geç tanıdım seni

Şimdi bu yüzden affediyorum herkesi

 

Hadi gel bebeğim!

Kocaman meyveli bir pasta bizi bekliyor

Mumları üflemeye hazırlan, hayat akıyor da akıyor