Bir Aktris Yazıyor

KADINA ÖZEL

8 Mart Dünya Kadınlar Günü geldi mi herkese bir kibarlık geliyor, bir gün için…

Şükür! Artık özel günler hafta olarak kutlanıyor da dört beş gün kadar kibarlık devam ediyor.

Karanfiller, iltifatlar, “Siz kadınlar şöylesiniz, böylesiniz, övgüler, tebessümler, adımıza projeler, neler, neler!

Eksik olmasınlar, lütfettiler. İnsanlar kibarlıktan kırılacakken neyse ki hafta bitiyor, gün geçiyor.

Sonra mı?

Hiç, ne olsun işte… Aynı tas, aynı hamam! Unutmaz kadın, unutur adam!

Kadına  “bayan” demeyi nezaket sayanlar, içimizi bayarlar.

Bir de bir sıfatın başına – sonuna koydun mu “kadın”  eki, marifet gibi:

İş kadını, kadın bakan,  kadın girişimci, kadın elçi…

Oldu da bitti.

İş erkeği, erkek bakan, erkek girişimci, erkek elçi hiç dendi mi? Denmedi.

Nerede hak? Nerede adalet?

Hala cinsiyet ayrımcılığı yapılmakta, kadın her türlü aşağılanmakta…

Nerede eşit ücret? Mesela…

Statüyü bile, aldın aldın, alamadın, ortada kaldın. Bir erkeğe yaranmalıydın.

İyi yemek yaparsan kimse şaşırmaz, iyi araba kullanırsan ağızlar bir karış açılır.

Bal dök yala ise evin, sorun olmaz kimseye… Takdir de gelmez ha, bekleme.

Mecbursun baayan! Höt, canım! İşte bu tam Kadına Özel… Oh! Hayat ne güzel! Kime? Kime olacak sende? İlahi!

Şişt! Ayıp! Fazla gülme, mini giyme, geç gelme hatta kır dizini otur evinde.

Senede bir kez gece eğlencesine kocasız çıkılabilen gündür, kadınlar günü ülkemizde… İzin koparma çalışmaları en az iki ay önceden başlar. Adam o günün hatırına “Peki” der karısına. Kadın sarılır kocasına. Yemeğini yedirir. Adam eğlence parasını verir. Kaşlarını kaldırıp bakar, kadın her şeyi anlar: Fazla gecikme, edebini bil. Kapıdan çıkar kadın ya da koca bırakır eğlence kapısına…

Sonra mı?

Kaldır kolları oh, oh! Şıkıdım, şıkıdım, şıkıdım. Oh! Yandan, sağdan, bir de soldan. Öylesine özgür değildir yine de, saatine bakar hep, olacakları düşünür eve gidince… Böyledir kimisi için.

Kimisi için görev henüz bitmemiştir oysa… Elinde pankart düşer yollara… Bağırır hak için sesi kısılırcasına… Şanslıysa cop yemez kafasına. Bir diğeri seminer verir, konferans verir, en başarılı kadınlarla ama yine kadınlara, anlayana, anlamayana…

Kimisi için resmi tatildir. Öyle baş tacı edilmiştir ki kadın, tatildir tüm ülke…

Kimisi için hala kadının adı yoktur, görmezden geleni daha çoktur.

“Pardon, ne Günü”

“Ananın günü”

Kadına Özel yak bir gazel!

Velhasıl bize laf lazım değil. Lütuf lazım değil. Çiçek hiç lazım değil.

18 Mart Zafer Bayramını da yâd edeyim yeri gelmişken Kurtuluş Savaşı kahramanımız Kara Fatma, bir gün köylerden birine gitmiş yine, görevi: Gönüllü toplamak. Köylüler karşılarında onu kadın olarak görünce şaşırmışlar önce, güvenmemişler. Açmış ağzını Kara Fatma zekice:

“Artık kadın, erkek yok! Artık istiklal var.”

Takılmış yüzlercesi peşine… Topyekün mücadeleyle kazanmışız istiklalimizi, Kurmuşuz istikbalimizi.

Sonra mı?

Sonra, savaştan sonra kaybetmişiz yine insanlığımızı.

Daha ben size ne diyeyim!

E, hadi bir umut kutlu, mutlu, umutlu olsun günlerimiz, hem Kadına Özel hem Zafer.